Książka jest próbą opowiedzenia w formie powieści historii, jaka dręczyła Brunona Schulza i której rękopis zaginął podczas II wojny światowej. Akcja rozgrywa się we współczesnym Drohobyczu na granicy między jawą a snem.

Bohaterowie tego opowiadania śnią powtórne przyjście Mesjasza. Na skutek dziwnego zrządzenia losu obcy sobie ludzie zamieszkują razem. Stają się rodziną i odkrywają, że prawda nie istnieje, lecz staje się, że Mesjasz nie przyjdzie kiedyś lecz już jest pośród nich. W poszukiwaniu odpowiedzi na egzystencjalne pytania Autor sięga zarówno do surrealistycznych obrazów inspirowanych twórczością Brunona Schulza jak i do żydowskiej kabały. Przeprowadza czytelnika przez najtrudniejszą i najbardziej wstrząsającą tajemnicę Dobrej Nowiny. Ukazuje Mesjasza, który z miłości do człowieka staje się śmieciem, raną śmierdzącą ludzkimi grzechami.